بررسی اثرات کوتاه مدت نویز بر مسیرهای شنوایی

مقدمه و اهداف نویز(اصوات ناخواسته با شدت بیشتر از 100 دسی بل) به صورت­های مختلف بر دستگاه شنوایی اثر می­گذارد. بیشترین اثر پاتوفیزیولوژیک ناشی از مواجهه کوتاه مدت با نویز، بر حلزون و سلول­های حسی ایجاد می­شود. با این حال، دستگاه شنوایی مرکزی نیز در نتیجه چنین مواجهه­ای، آسیب می­بیند. هدف از مقاله­ی حاضر، بررسی تفصیلی اثرات ناشی از مواجهه کوتاه مدت با نویز بر دستگاه شنوایی محیطی و مرکزی است. مواد و روش­ها در مطالعه­ی پیش­رو، مقالات مختلف پیرامون آسیب شنوایی ناشی از مواجهه کوتاه مدت با نویز در بانک­های اطلاعاتی ScienceDirect، Google Scholar، Scopus، و PubMed بااستفاده از کلید واژه­های temporary threshold shift، permanent threshold shift، excitotoxicity، central auditory system و کلمات مرتبط در سال­های 1980 تا 2014 مورد بررسی قرار گرفت. یافته­ها مدت زمان کوتاهی پس از مواجهه با نویز، آستانه­های شنوایی به سطوح نزدیک به هنجار بر می­گردند، اما مطالعات بافت شناسی حاکی از آن است که سلول­های مویی حلزون، سیناپس ریبون، تارهای با درجه خودکاری پائین عصب شنوایی، هسته­های زیرقشری و قشر مغز در نتیجه­ی این مواجهه آسیب جدی می­بینند. نتیجه­ گیری در نتیجه مواجهه کوتاه مدت با نویز مراکز مختلفی در دستگاه شنوایی در معرض آسیب جدی قرار دارند و لذا پس از چنین مواجهه­ای، توجه به آستانه­های شنوایی محیطی به تنهایی کافی نیست. یکی از دلایل احتمالی کاهش حدت شنوایی و زمانی در دوران میانسالی، مواجهه مکرر و کوتاه مدت افراد با نویزهایی با شدت بالا یا پائین است که نهایتا باعث بروز مشکلات پردازش شنوایی و درک گفتاری در آنها می­گردد.